درون مایه ای که بوی انسان تک ساحتی مارکوزه می دهد

فیلم تازه مسعود ده نمکی اینبار درون مایه ای قوی تر دارد.

درون مایه ای که بوی انسان تک ساحتی مارکوزه می دهد.

نظریه ای که معتقد است جامعه صنعتی می تواند با سهیم کردن کارگران در مصرف گرایی کاری کند که آنان اسارت خود را آزادی بدانند.

- و .

.

توده های مملو از هیجانات کاذب را که در هیاهوی اعدام دو شرور به شور و شادی مشغولند را به تفکر، در خصوص ریشه های بروز این جنایت، علل و عوامل آن و نقشی که مسئولان و سایر مردم در بروز این چنین حوادثی دارند، دعوت می کند و در نهایت با بیان اینکه به خودتان تکان بدهید تا خدا تکانتان نداده خطر انحطاط عقلانیت در جامعه را گوشزد می کند.

هر چند برخی او را جدی نمی گیرند و برخی نیز با تعبیر غلط از حرفهای شیخ یوسف و شایعه وقوع زلزله و عذاب دستمایه شروع داستان را فراهم می کنند.

نکاتی که حاج یوسف - که در جایگاه نیروهای رهایی بخش در نظریه انسان تک ساحتی مارکوزه ایستاده - در بدو ورود مطرح می کند و واکنش مردم به آن، هر کدام در جای خود تداعی گر جامعه ای غیرعقلانی با مردمی غیر منطقی و خواب زده است که بی توجه به دلایل و ریشه های بروز بداخلاقی های اجتماعی، نقش کارگردانان این ورطه و نقش رسانه ها و تبلیغات در جهت دادن به آنها، به دنبال راهی برای ارضای هیجانات کاذب هستند و صحنه اعدام یک همشهری به نوعی یک سرگرمی است، نه یک اق�