مولوی بهار را رستاخیز طبیعت می بیند

مولوی بهار را حشر طبیعت و رستاخیز طبیعت می بیند و به آن به عنوان جلوه ای از رستاخیز نهایی جهان نگاه می کند.

- به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات فارس، بهار و نوروز در اشعار شاعران زبان فارسی بازتاب گسترده ای داشته است و هر یک به گونه ای به این دگرگونی طبیعت نگاه کرده اند.

همزمان با آغاز بهار پای صحبت تعدادی از استادان زبان فارسی نشسته ایم تا درباره این موضوع سخن بگویند.

آنچه در ادامه می خوانید سخنان قربان ولییی شاعر و استاد دانشگاه است درباره تجلی بهار در شعر مولوی: اساسا شاعران عارف با دو دیدگاه به جهان می نگرند .

یکی دیدگاه آفاقی است و دیگری دیدگاه انفسی.

عارف در دیدگاه آفاقی یا در تجربه آفاقی خداوند، وجود مطلق خداوند را در هستی می بیند.

گویی هر پدیده ای آیینه ای است در برابر زیبایی خداوند و هستی بیکران او.

به همین سبب است که در عرفان شاعران شاخص ادبیات پارسی مثل مولوی ما شاهد کثرت و فراوانی چشمگیر حضور طبیعت در اشعار هستیم.

به عبارت دیگر مولوی دگرگونی آنات را، دگرگونی لحظات را، دگرگونی چشم اندازهای طبیعت را، تغییر فصول را، آیینه ای می بیند که در آن آیینه خداوند را شهود می کند.

این طبیعت گرایی عارفانه نه تنها در شعر مولوی بلکه در شعر حافظ و شعر سعدی هم به چشم می خورد.