برای مرد خنده ها

عمران صلاحی که دهم اسفندماه سالگرد تولد اوست، سال ها با نوشته های خود خنده را به مردم هدیه داد.

- به گزارش خبرنگار ادبیات ایسنا، این شاعر و طنزپرداز فقید در زندگی نامه خودنوشتش نوشته است: نامم عِمران است و فامیلم صلاحی.

نام کوچکم را عمویم مراد انتخاب کرده است؛ از قرآن و سوره آل عمران.

ترک ها به من می گویند عیمران و فارس ها گاهی با کسره و اکثرا با ضمه صدایم می کنند.

دهم اسفند 25 در تهران متولد شده ام؛ چهارراه گمرک امیریه.

البته نه وسط چهارراه، اگر چه گفته اند خیرالامور اوسطها .

اما زندگی ادبی و هنری من.

قدیم ترین شعر و نوشته ای که از خودم پیدا کرده ام، تاریخ پنج شنبه 37.

11.

30 را دارد.

برخلاف تصور خواننده، خیلی غم انگیز است.

صلاحی پس از فراغت از تحصیل از دبیرستان وحید (تهران) در سال 1341 به همکاری با روزنامه توفیق پرداخت و همان جا با پرویز شاپور آشنا شد.

سال 1347 اولین شعر نیمایی اش را در مجله خوشه به سردبیری احمد شاملو چاپ و در سال 1349 کتاب طنزآوران امروز ایران را با همکاری بیژن اسدی پور منتشر کرد.

سپس در سال 1352 به استخدام رادیو درآمد و تا سال 1375 که بازنشسته شد، به این همکاری ادامه داد.

او سال ها همکار شورای عالی ویرایش سازمان صداوسیما بود.