نخستین شعر حضرت فاطمه(س) پس از رحلت پدر

اشعار مربوط به فاطمه زهرا (س) در کتب شیعه و سنی از نظر تاریخی متعلق به دو دوره پیش از رحلت رسول خدا (س) و پس از آن است.

اشعار آن حضرت پس از رحلت پدر، - به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه "، پیش از اسلام عرب ها به سرودن شعر اهمیت بسیار می دادند و بر آن بودند که کسی از جنیان، شاعر را همراهی و به او شعر تلقین می کند و به همین سبب، شاعران را مجنون می دانستند.

عرب ها به این دلیل که با پدیده وحی آشنا نبودند، اعجاز قرآن را درک نمی کردند و آن را شعر می دانستند و از این رو پیامبر (ص) را شاعر می خواندند.

برای رفع چنین توهمی، رسول خدا (ص) از سرودن شعر نهی شده است اما اشعاری به امام شیعه (ع) منسوب است.

سروده هایی منسوب به علی (ع) بر جای مانده است که سیره نویسان آنها را جمع آوری کرده اند.

اشعار منسوب به حضرت فاطمه (س) در کتاب هایی مضبوط است، از جمله در بلاغات النساء، ابن طیفور؛ مسند احمد بن حنبل، صحیح البخاری؛ الامالی، مفید؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب؛ کشف الغمه، اربلی؛ الاحتجاج، طبرسی و بحارالانوار مجلسی و .

.

صالحی شامی دوازده شعر از آن حضرت (ع) نقل کرده که عمدتاً در رثای پدر بزرگوارش است.

مرعشی نجفی نیز اشعار آن حضرت را در این موضوع گردآورده است.