باز هم پوراحمد، باز هم امپراطوری احساس...

حالا دیگر می توان با خیال راحت، درباره فیلمی از "کیومرث پوراحمد" صحبت کرد؛ فیلمی که برخلاف اثر قبلی کارگردان، امضای او پایش است و می توان در گوشه و کنار سکانس ها، - حالا دیگر می توان با خیال راحت، درباره فیلمی از "کیومرث پوراحمد" صحبت کرد؛ فیلمی که برخلاف اثر قبلی کارگردان، امضای او پایش است و می توان در گوشه و کنار سکانس ها، حضور سینمای پوراحمد را حس کرد.

خبرگزاری تسنیم": مجتبی اردشیری حالا دیگر می توان با خیال راحت، درباره فیلمی از "کیومرث پوراحمد" صحبت کرد؛ فیلمی که برخلاف اثر قبلی کارگردان، امضای او پایش است و می توان در گوشه و کنار سکانس ها، حضور سینمای پوراحمد را حس کرد.

"کفشهایم کو؟" کمی غافلگیرمان کرد.

انتظارش را نداشتیم که کارگردان پس از "خواهران غریب"؛ دوباره به سراغ موضوعی احساسی برود.

تا امروز هر چه که بوده، قدرت نمایی پوراحمد در سینمای تکنیکی و اجرایی بوده که یا خوب از آب درآمده یا بد.

تنها "خواهران غریب" بود که محصول احساس مطلق کارگردان بود و البته "کفشهایم کو؟".

بخش عمده ای از خاطره بازی ها و جاودانگی "خواهران غریب" مرهون جنس موزیکال اثر و بازی و صدای "خسرو شکیبایی" بزرگ است اما "کفشهایم کو؟" بدون داشتن این امتیازات، یک سر و گردن بالاتر از درام کودکانه و موزیکال پوراحم�