عباس عباس پور باغابری, محمدحسن خواجویی راوری بررسی امکان‎سنجی ایجاد همگرایی امنیتی در حوزه‎‎ی ژئوپلیتیک خلیج فارس از منظر رئالیسم ساختاری

رئالیسم ساختاری به‎عنوان یکی از نظریه‎های کلان روابط بین‎الملل، بر عنصر ساختار و تأثیر آن در اتخاذ سیاست خارجی واحدهای سیاسی تأکید دارد.

- چکیده خلیج فارس با توجه به برخی ویژگی‎های منحصر به فرد خود، از جمله وجود ذخایر عظیم نفت و گاز، وجود قطب‎های تجاری و موقعیت ویژه‎ی آبراهی و راهبردی یکی از مناطق راهبردی و ژئوپولیتیک دنیا است.

از اوایل دهه‎ی 1970 تاکنون علی‎رغم تنش‎ها، بحران‎ها و درگیری‎های متعدد، تحولات مثبتی نیز در جهت تفاهم و همکاری بین کشورهای منطقه‎ی خلیج فارس به وقوع پیوسته است.

دستیابی به یک همگرایی امنیتی در این حوزه، مستلزم استفاده از فرصت‎های موجود و به‎کارگیری راه‎کارهای تنش‎زدایانه در مقابل چالش‎های پیش رو است.

در صورت تحقق چنین اتحادی در خلیج فارس، حفظ امنیت و ثبات منطقه بر عهده‎ی کشورهای منطقه و بدون مداخله‎ی کشورهای دیگر خواهد بود.

رئالیسم ساختاری به‎عنوان یکی از نظریه‎های کلان روابط بین‎الملل، بر عنصر ساختار و تأثیر آن در اتخاذ سیاست خارجی واحدهای سیاسی تأکید دارد.

در این نگاه، ساختار و سیستم بین‎المللی است که به روابط سیاسی حادث میان کشورهای منطقه‎ی خلیج فارس شکل می‎دهد.