خطر تبدیل مستضعفان به قشر کم برخوردار و مدیران به طبقه ممتاز

ادبیات جدیدِ برخی مدیران، خودتطهیری، فرافکنی و بی مسئولیتی، اما در عین حال بالانشینی است که از آن روی که اقویا –من جمله خودش- را به خودی خود قوی و ضعفا را به خودی خود ضعیف می داند.

- به گزارش ، ادبیات جدیدِ مدیران، ادبیات خودتطهیری، فرافکنی و بی مسئولیتی، اما در عین حال بالانشینی است که از آن روی که اقویا من جمله خودش- را به خودی خود قوی و ضعفا را به خودی خود ضعیف می داند، دوست دارد بر قشر ضعیف جامعه، نگاهی منفصل از مسئولیت و دغدغه داشته باشد.

گاه از روی عاطفه بر آن قشر ترحم کند و گاه از روی کرم بر آنان لطف روا دارد و البته اغلب هم بی تفاوت از کنارشان بگذرد و در جهان پرعافیت و پررفاهش هیچ نبیند و هیچ نشنود و البته هیچ دردش هم نگیرد از این بی تفاوتی.

علی سلیمانیان: مدیران در جمهوری اسلامی، به یک طبقه ی اجتماعی خاص تبدیل شده اند و هر چه که از مبدأ انقلاب به این سوی تر می آییم، این طبقه، وجهِ تمایزش را با عموم جامعه، شدت بیشتری می بخشد.

پیدایشِ تیپ، سبک زندگی، گفتمان و هویتِ خاصِ این طبقه، ماحصل تثبیت اراده ای است که با ارائه ی نحوه ی خاصِ ادراک از جامعه و واقعیات آن، اصرار دارد هر چه که می تواند سنگ های کفه ی مسئولیت پذیریِ مدیران را در سمت دیگر صحنه یعنی در کفه ی مردم و پیشامدها بچیند و مدیر را به جای کارگزاری تکلیف گرا و مسئولیت �