امیدوارم زندگی ابوالحسن نجفی سرمشق باشد

ابوالحسن نجفی زندگی پرباری داشته و امیدوارم زندگی اش سرمشقی باشد برای جوان ها که ببینند عمر را چگونه می شود صرف فرهنگ کرد.

- به گزارش خبرنگار ادبیات ایسنا، این استاد پیشکسوت چند سال پیش با اشاره به دوستی خود با ابوالحسن نجفی - که دوم بهمن ماه امسال در سن 86 سالگی از دنیا رفت - اظهار می کند: دوستی ما با نجفی از یک آشنایی آغاز شد.

در سال های آخر دهه 1320 هم دانشکده ای بودیم.

او در گروه فرانسه درس می خواند و من در گروه انگلیسی.

در آن سال ها جریان های مختلفی بین دانشجویان آن روزگار بود و این باعث می شد اشخاص نتوانند با هم ارتباط برقرار کنند.

من در یک خط دیگر بودم و نجفی در یک خط دیگر و این باعث می شد ما به هم نزدیک نشویم.

بعد از سال 1332 و به هم خوردن آن جریان ها، ما به هم نزدیک شدیم و مرکز نیل جایی شد که همدیگر را ببینیم و ریشه های دوستی مان شکل بگیرد.

در انتشارات نیل او کتاب هایی را برای ترجمه انتخاب می کرد که هنوز هم این کتاب ها جزو بهترین کتاب های ترجمه شده به فارسی هستند.

بعد از آن، وقتی خانلری مجله سخن را منتشر می کرد، من و نجفی در آن جا فعالیت می کردیم و در مجالس مجله سخن و در منزل خانلری یکدیگر را می دیدیم.

نجفی آرامشی دارد که جذاب است.