بازجست نظام هستی شناسانه ی علوی در متون صوفیانه

عارفان مسلمان و اندیشه های آنان، از آبشخور نهج البلاغه و متون روایی متأثر می باشند.

- نویسندگان: علی فتح اللهی: دانشیار گروه ادیان و عرفان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد- ایران علی نظری: دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه لرستان چکیده نهج البلاغه و متون روایی شیعه از مهم­ترین منابع و آبشخورهای متون عرفانی و صوفیانه به شمار می ­آید.

در موضوع هستی­ شناسی و مؤلفه ­های آفرینش بدیع از لا من شیء در دیدگاه امامان شیعه(ع)، آفرینش ابداعی عالم هستی از ناچیز توسط خداوند، ایجاد نظام­مند آسمان و زمین، هدفمندی اجزای آفریدگان و انقیاد همه هستی از اوامر الهی، از جمله مباحثی است که هم در متون روایی شیعه و هم متون منظوم و منثور صوفیانه به چشم می­خورد.

هدف این تحقیق به روش توصیفی و تحلیل محتوا، مطالعه و بازجست دیدگاه و نظام هستی ­شناسی مکتب شیعه مبتنی بر روایات مندرج در نهج البلاغه و پاره­ای از مصادر شیعی و مقایسه و ارزیابی هستی­ شناسی متون صوفیانه با منابع مذکور است.

مطابقت و ریشه­ یابی چگونگی ارتباط آینه­ وار و رابطه ی سایه­ وار هستی با هستی ­بخش از دیدگاه علوی با متون ادبی- عرفانی از نتایج این نوشتار است.