به گیرنده های خود دست نزنید!

بسیاری از مواقع باید به جای زیر سوال بردن آستانه تحمل مردم و یا محدویت های دولتی، به طنز خودمان منصفانه بنگریم و به جای دست زدن به گیرنده ها، - فرستنده ها را تنظیم کنیم.

این طنزپرداز در گفت وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره موقعیت طنز امروز به خصوص طنز سیاسی گفت: طنز سیاسی در کشور ما بسیار کم رنگ است و آن چیزی که می بینیم بیش تر هجو سیاسی محسوب می شود.

البته هجو نه به معنی غلطی که مصطلح است و آن را به عنوان طنز سخیف می شناسند.

او در توضیح هجو بیان کرد: هجو یکی از اشکال ادبی است (ضد مدح و نه ضد طنز) برای نوشتن متون خنده دار که فرقش با طنز تنها در این است که در آن به جای اندیشه ها و باورهای غلط بیش تر شخصیت ها و اعمال و رفتارشان مورد انتقاد مستقیم قرار می گیرند.

بنابراین خود هجو هم می تواند مراتبی داشته باشد و ما شاهد حضوز نویسندگان خوبی در این عرصه بوده ایم.

حتی برخی از آثار وودی آلن هجویه هایی بر آثار شاخص جهان هستند.

این نویسنده آثار طنز تلویزیونی درباره علت گرایش طنزنویسان به هجو اظهار کرد: البته نمی توان صرفا طنزنویس ها را در ننوشتن طنز سیاسی مقصر دانست چرا که بیش تر مردم با توجه به این که راحت تر می توانند با هجو سیاسی ارتباط برقرار کنند طنزنویس ها را به سمت نگارش آثار هجو سوق می دهند.