یادداشت/ فریبا یوسفی: با مرور شعرهای صفارزاده، اندیشه هایش را دریابیم

فریبا یوسفی به مناسبت سومین دوره جایزه ادبی – علمی و پژوهشی طاهره صفارزاده نوشته است: با مرور شعرهای صفارزاده، اندیشه هایش را دریابیم.

- "، فریبا یوسفی برای سومین همایش طاهره صفارزاده می نویسد: سومین همایش است و جای شاعر، محقق، مترجم و خادم القران، طاهره صفارزاده خالی است تا بیاید و برایمان این شعر را بخواند.

بخواند و بگوید که در این سال ها که رفت، چقدر همایش برپا شد و هربار این شعر چقدر جلوه جهانی داشت و ما ساکت از کنارش گذشتیم.

خواستم بندهایی از این شعر را انتخاب و تنها به خلاصه ای از آن بسنده کنم و درباره اش بنویسم؛ درواقع خواستم به بهانه بازخوانی این شعر، کمی پیرامون همایش ها بنویسم، دیدم این شعر خود گویاست و هر واژه در این شعر، عهده دار تکلیفی انسانی است؛ بخصوص از سوی شاعری که می خواهد همه مفاهیم انسانی، به کمال، متجلی باشد.

دیدم طاهره صفارزاده خواسته است حق مطلب را ادا کند، فارغ از شعارهای معمول یا ادعاهای بی حاصل.

طاهره صفارزاده این شعر را در اسفند 1383 سرود و در کتاب از جلوه های جهانی چاپ کرد.

امروز بیش از ده سال از تاریخ تولد این شعر می گذرد و گمان نمی کنم هرچه بنویسم، چیزی بر گویایی این شعر بیفزاید جز این که بخواهم، یک بار دیگر با تامل بیشتری شعرش را با هم مرور کنیم و به دریافت های اصیل و دقیق تری از آن برسیم: سال گ