حاشیه ای خواندنی از بزرگ ترین هیئت دانشجویی ایران/ از رازی که پناهیان افشا کرد تا شعر مطیعی برای سردار

یکی که صدای پخته ای دارد، از انتهای مسجد، می گوید: «برای رسوایی منافقین داخلی صلوات!» جوانی که کنار دست من نشسته، می گوید: «منظوری نداشت».

- یکی که صدای پخته ای دارد، از انتهای مسجد، می گوید: برای رسوایی منافقین داخلی صلوات! جوانی که کنار دست من نشسته، می گوید: منظوری نداشت .

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو - فردین آریش؛ ساعت از 6 گذشته است که خودم را می رسانم جلوی درب ورودی دانشگاه امام صادق(ع).

مسیر درختکاری شده یِ منتهی به مسجد امام صادق را بالا می روم.

روی زمین آسفالت حیاط دانشگاه، پرچم آمریکا را کشیده اند که ملت جابه جا از رویش رد می شوند.

کمی جلوتر، پوسترِ شمر زمانه ات را بشناس را بنر کرده اند.

جلوی ورودی مسجد، مردم کفش ها را توی پلاستیک می کنند و می گذارند توی قفسه های بی در؛ نه کفش داری ای هست، نه قفسه ی قفل داری.

کسی نگران گم شدن کفش هایش در مجلس امام حسین (ع) نیست.

توی مسجد نماز جماعت تمام شده و مداحی دارد زیارت عاشورا می خواند.

آنهایی که به نماز اول وقت نرسیده اند، آخر مسجد به امامت طلبه جوانی نماز جماعت دیگری می خوانند.

زیارت عاشورا که تمام می شود چراغ ها را روشن می کنند.

سرم را می چرخانم توی مسجد و خودم را آن میانه ها جاگیر می کنم.