عصمت و استغفار؛ تعاند، تلائم یا تلازم؟ - بخش اول راز استغفار معصومان

دعاها و مناجات های پیامبر(ص) و امامان(ع) آکنده از اقرار و اعتراف به گناه و توبه و استغفار از آن است.

منکران عصمت این مسئله را دلیلی بر نفی عصمت انگاشته اند.

-   چکیده عصمت پیامبران و امامان از مسائل بسیار مهم در قلمرو عقاید دینی است و بخش حجیمی از ادبیات دینی و معارف اسلامی را به خود اختصاص داده است.

در عین حال در دعاها و مناجات های پیامبر(ص) و امامان(ع) به فرازهایی برمی خوریم که ایشان به خود نسبت گناه داده و از پیشگاه ربوبی خواستار آمرزش شده اند.

منکران عصمت، این مسئله را دلیلی بر نفی عصمت امامان(ع) قلمداد کرده اند.

در این مقاله بر آنیم تا نسبت این رفتار پیامبر(ص) و امامان(ع) را با عصمت بازکاویم و روشن سازیم که با معناکاوی توبه و استغفار و بررسی وجوه مختلف برای توبه و استغفار، هیچ زمینه ای برای منافی انگاری عصمت و استغفار نیست و بین آنها سازگاری کامل برقرار است.

افزون بر آن می توان وجوهی از توبه و استغفار را در نظر گرفت که نه تنها تلائم، بلکه بر تلازم عصمت و استغفار دلالت دارد.

کلیدواژه ها: عصمت، توبه، استغفار، تلائم، تعاند، تلازم، دفع.

مقدمه یکی از مسائل مهم در قلمرو عقاید دینی، عصمت پیامبران و امامان است.