در ستایش یک بازیگر به خاطر احترام او به تئاتر

تفاوت است میان بازیگری که از کودکی در مدرسه تئاتر و ادبیات درس خوانده تا کسانی که تنها به خاطر جاذبه های بصری وارد این عرصه شده اند.

- عصر ایران؛ مهرداد خدیر- تماشای نمایش فصل شکار بادبادک ها که از 22 تیر ماه در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه رفته است توفیقی است که به تازگی دست داد؛ کاری از جلال تهرانی با تنها یک بازیگر و فرصتی تا هم از دنیای واقعیت و سیاست فاصله بگیریم و کام خود را از ادبیات و هنر سیراب کنیم.

خیلی ها البته نمایش های کم بازیگر و با دکور ثابت را نمی پسندند و بیشتر دوستدار تئاترهای فاخر و پر هزینه و پر بازیگرند که صحنه و دکور مدام تغییر کند.

فصل شکار بادبادک ها چنین نیست و از ابتدا تا انتها تنها یک پرسوناژ دارد که ممکن است برای برخی خسته کننده باشد و بعضی همچون این نویسنده بپسندند و با آن همراه شوند و لذت ببرند.

انگیزه این نوشته اما نقد نمایش نیست که از تخصص این قلم خارج است.

اما وقتی بازیگری 90 دقیقه یک تنه اجرا و ایفای نقش می کند نمی توان به احترام تلاش او که هر شب تکرار می شود سخنی نگفت.

بهنوش طباطبایی در فصل شکار بادبادک ها به تمام معنی یک بازیگر است که از جان مایه می گذارد و حس احترام هر بیننده ای را برمی انگیزاند.