حضور شادی در ادبیات فارسی

او با بیان اینکه در سال های بعد نیز شادی در شعر افرادی چون رودکی دیده می شود، افزود: در همین راستا رودکی شادی و شاد بودن را می ستاید و می گوید: - شاد زی با سیه چشمان شاد/ که جهان نیست جز فسانه و باد // ز آمده شادمان بباید بود/ وز گذشته نکرد باید یاد .

یک پیشکسوت ادبیات می گوید: در فرهنگ ایرانیان غم ممنوع بوده و این فرهنگ در ادبیات سال های بعد نیز نمود پیدا کرده است.

حسن انوشه در گفت وگو با ایسنا، درباره وجود شادی در ادبیات گفت: ادبیات از ابتدا و از دوره اول شاد بوده است زیرا در آیین ایرانی اندوهناکی و غم گساری مکروه و ممنوع است.

در آیین ایران باستان حتی گریستن برای مرده ممنوع بود و کسی برای مرده گریه نمی کرد زیرا معتقد بودند اگر فردی برای درگذشته خود گریه کند فرد فوت شده نمی تواند از پل چینوت رد شود.

او با بیان اینکه در سال های بعد نیز شادی در شعر افرادی چون رودکی دیده می شود، افزود: در همین راستا رودکی شادی و شاد بودن را می ستاید و می گوید: شاد زی با سیه چشمان شاد/ که جهان نیست جز فسانه و باد // ز آمده شادمان بباید بود/ وز گذشته نکرد باید یاد .

این پژوهشگر با اشاره به وجود شادی در شعر منوچهری بیان کرد: شعر منوچهری سراسر شادی است و زمانی که سعی دارد شعر غمگین بگوید در واقع ادای عرب ها را درمی آورد، وقتی تلاش می کند غمگین بنماید مایه حرفش ع�