مسیر قانونی مسدود است!؟

پس از انتشار توافق وین، نخستین بار رهبر معظم انقلاب لزوم عمل به قانون را در دو مقطع متذکر شدند.

نخست در پاسخ به نامه رییس جمهور که در آن از پیروزی هسته ای سخن به میان آمده بود، - برخی ماجرای توافق ایران و 1+5 را تمام شده می بینند و آن را در ذهن و گفتار خود به سرنوشتی محتوم برای ایران بدل کرده اند و شماری دیگر حتی پا را فراتر گذاشته، آن را نسخه ای قابل تعمیم به کل عالم می دانند! فارغ از اینکه چقدر این نسخه قابل تعمیم است و حتی کشوری مثل کره شمالی در بیانیه ای رسمی چه واکنشی به آن نشان داده، باید گفت که این نگاه، نگاهی نادرست است و منطقا راه به جایی ندارد.

علت این نگاه خاص و ترویج و تبلیغ دائمی آن و نیز افزودن پی در پی انتظارات عمومی از توافقی که هنوز صدر و ذیل آن بر عامه مردم و متاسفانه بر بسیاری از خواص پوشیده است، جز این نیست که کشور و نظام را با عملی انجام شده و مسیری غیرقابل برگشت روبرو کنند و چاره ای باقی نگذارند جز پذیرش! فراموش نمی کنیم که بسیاری از مسئولان دولتی و رییس جمهور محترم، از مدت ها قبل از حصول توافق کنونی، حل همه مشکلات را منوط به آن می دانستند و جامعه را برای جهشی بزرگ در سایه این توافق آماده می کردند.

از این نکته صرفنظر می کنیم که از صبح روز توافق، ناگهان موج آرزو های بلند فروکش کرد و با مردم چنان سخن گفته شد