انسانی که بی­ معرفت شو د، بی­ حیاء هم می­ شود

شرم نور است.

خود اینکه انسان حیا و شرم داشته باشد یکی از لطف­های خدا به انسان است و در این صورت انسان باید بداند مشمول رحمت پروردگار عالم شده است.

- به گزارش سایت قطره و به نقل از، وجود مقدّس حضرت صادق القول و الفعل(ع) این روایت شریف را از پدر بزرگوارشان و ایشان هم از سیّد السّاجدین(ع) بیان می­ فرمایند.

حضرت می­ فرمایند: شرم نور است.

خود این که انسان حیا و شرم داشته باشد، یکی از لطف­های خدا به انسان است و در این صورت انسان باید بداند مشمول رحمت پروردگار عالم شده است.

امّا بی­حیایی یعنی این که انسان نعوذبالله و نستجیربالله از لطف و رحمت حضرت حقّ دور است و دلالت بر این است که شیطان بر او غلبه پیدا کرده است.

برای همین است که می­فرمایند: شرم و حیاء، نوری است الحیاءُ نُورٌ ، که ذات و جوهر آن صدرِ ایمان است جَوهَرُهُ صَدرُ الإیمانِ .

اصلاً هر چیزی جوهره و اصلی دارد.

مروارید را هم که گوهر می­ گویند، چون در صدف است، لایه دارد، پوشیده است و بعد معلوم می­ شود.

حال، گوهر حیاء چیست؟ کسی که سینه او پر از ایمان باشد.

یعنی حیایی که نور است، به واسطه ایمان است.

هر چه ایمان در سینه انسان قوی­تر بود، حیاء بیشتر است و او از این نور الهی بیشتر بهره ­مند می­ شود.