سوغات فرنگ(37): 2 درس جالب از تجربه اتوبوس سواری در پاریس

نزدیک به یکسال از ورودم به پاریس می گذشت که ناچار شدم برای تعمیر و سرویس، خودرو سواری خود را برای دو روز به تعمیرگاه بسپارم.

با اینکه همکارانی که در برج گامبتا در محله لادفانس با من همسایه بودند، تعارف کردند که با آنها به سرکار بروم، برا ی تنوع و تجربه هم که شده اصرار کردم آن دو روز را با اتوبوس شرکت اتوبوسرانی پاریس و حومه تردد کنم.

بعدا خیلی خوشحال شدم که اصرار همکاران همسایه را نپذیرفتم چون در همان روز اول، اطلاعات و تجارب بسیار جالبی به دست آوردم.

وقتی برای اولین بار سوار اتوبوس شدم، از همان دم در روی اولین صندلی خالی پشت سر راننده نشستم.

مسافرانی که پس از من سوار می شدند هر کدام با نگاهی متفاوت به من، از جلوی من رد می شدند و به سوی صندلی های پشت سری می رفتند.

با اینکه چند صندلی در کنار من خالی بود ولی همه ترجیح میدادند بروند عقب تر و کسی روی آن صندلی ها نمی نشست.

من ضمن اینکه کمی تعجب کرده بودم، مثل نخستین تجربه صندوق فروشگاه زنجیره ای اوشان (سوغات فرنگ شمار ه 2" ) قبل از هرچیز سر و وضع و لباس خود بخصوص زیب شلوارم را وارسی کردم! وقتی دیدم همه چیز روبراه است و مشکلی نیست، فکر کردم بی جهت در خصوص نوع نگاه مسافران دچار توهم شده ام ، لذا با خیال راحت به صندلی تکیه دادم و سرم را روی دسته پشتی صندلی خواباندم: ای داد و بیداد.