گزارش فارس به مناسبت میلاد حضرت عباس(ع) بدر آسمان به تماشای ماه خانه علی(ع) آمده است

لحظه ها در تب و تابند و زمین بی قرار، ولوله ای در آسمان به پا شده، ملائک صف کشیده اند، همگی می خواهند ببینند کودکی را قرار است فخر زمین و آسمان باشد، - " از قم زیر لب با خدای خود نجوا می کند و دعا می خواند.

علی(ع) سر از پا نمی شناسد.

منتظر و بی قرار است، صدای نوزادی نورانی در فضای خانه علی(ع) می پیچد، صدای هلهله فرشتگان در آسمان می پیچد.

بدر آسمان به تماشای ماه خانه علی آمده است، آخر خداوند پسری به علی(ع) عطا کرده که مانند ماه است.

پدر قنداقه نوزادش را در دست می گیرد و بر دستان رشید نوزاد نورانی اش بوسه می زند و برای حضرت فاطمه(س) سوالی ایجاد می شود که مگر دستان کودک من ایرادی دارد؟ جواب می شنود که نه، پس دلیل گریه های علی(ع) چیست؟ او کربلا را پیش رو می بیند و دستانی که در کربلا حماسه می آفرینند.

قمر بنی هاشمیان به دنیا آمد، تهنیت باد که حیدری دیگر متولد شد، پیش از تو هیچ ماهی به زمین نیامده بود، میلادت مبارک ای ماه زمین.

ای عباس! ای قصیده بلند عشق، تو تنها در دامان زنی می توانستی سروده شوی که خود غزل سرای بی بدیل رشادت در جامعه عرب بود.

عباس(ع) آمد، همانی که نامش لرزه بر دل دشمنان اسلام می انداخت و قوت قلبی برای دل دوستداران دین خدا بود.