روز خیام و رباعی سُرای خیامی روزگار ما

با این که گمان می رفت پس از رباعیات خیام رباعی به کمال رسیده و شعر سرودن در این قالب و دیگر امکان پذیر نیست و این باور طی قرن ها نهادینه شده بود در روزگار ما شاعری جوان دست به کار شده و رباعی می سُراید و نیکو هم می سراید.

- عصر ایران؛ مهرداد خدیر- امروز - 28 اردیبهشت- به عنوان روز بزرگداشت حکیم عُمَر خیام نام گذاری شده است.

این یادداشت اما تنها برای آن نیست که از یکی از نام آورترین نوابغ این سرزمین که رباعیاتی دل نشین داشت یاد کنیم که غرض، معرفی شاعری در روزگار خودمان نیز هست که پس از قرن ها به رباعی یا چهار پاره حیاتی دوباره بخشیده است.

نخست، البته باید از شاعری گفت که غیر از شعر و رباعی با فلسفه هم شناخته می شد و نیز ریاضی دان و اهل منطق و نجوم بود و البته در وهله نخست ،رباعی های او زبانزد است:از دی که گذشت هیچ از او یاد مکنفردا که نیامده است فریاد مکنبر نامده و گذشته بنیاد مکنحالی خوش باش و عمر بر باد مکنابوالفتح عمر بن ابراهیم خیام نیشابوری درسال 439 هجری قمری دیده به جهان گشود و در 517 هجری قمری در 78 سالگی چشم از جهان فروبست و تقویم جلالی را هم به او نسبت می دهند.

با این که گمان می رفت پس از رباعیات خیام رباعی به کمال رسیده و شعر سرودن در این قالب دیگر امکان پذیر نیست و این باور طی قرن ها نهادینه شده بود در روزگار ما شاعری جوان دست به