دیپلماسی اقتصادی و الزامات آن اولویت اقتصادی در دیپلماسی دولت یازدهم؛ چرا و چگونه؟

ایران اقتصاد خود را محدود به درآمدهای نفتی نکند و با فعالیت در دیگر زمینه های اقتصادی مانند صنعت، کشاورزی و بخش خدمات در پی متنوع ساختن منابع درآمدی خود برآید.

- ظهور اصطلاح دیپلماسی اقتصادی در ادبیات سیاست بین الملل به دوران پس از جنگ سرد باز می گردد.

انتظام و مفصل بندی نظم نوین جهانی ذیل الگوی ژئواکونومیک نشانه های نوین را آشکار می کرد؛ برجسته تر شدن منافع اقتصادی، ناکارآمدی الگوی سنتی دیپلماسی، محوریت کنش بین المللی بر مبنای منافع مشترک اقتصادی، ظهور نظم نوین اقتصادی ذیل جهانی شدن از این جمله اند.

دیپلماسی اقتصادی به طور عام در مقابل دیپلماسی کلاسیک یا سنتی قرار می گیرد، که مناسبات سیاسی را بر مبنای مناسبات و ارجحیت های اقتصادی اولویت می بخشد.

از منظری کلان دیپلماسی اقتصادی به عنوان یکی از ابزارهای نوین سیاست خارجی و بخشی از دیپلماسی سیال که از ملزومات یک سیاست خارجی موفق در عصر جهانی شدن است، به عنوان مکمل دیپلماسی سنتی مطرح می شود.

دیپلماسی اقتصادی آن بخش از فعالیت های اقتصادی در روابط خارجی یک دولت است که مبتنی بر راهبرد شناسایی و ایجاد فرصت های اقتصادی به منظور استفاده از مزیت های اقتصاد جهانی است.

منطق حکمرانی ایجاب می کند در تدوین سیاست خارجی، ماهیت ترکیبی از اهداف، اولویت ها و مبانی مدنظر قرار بگیرد.