افزایش سهم نان در هزینه خوراک خانوار

متوسط هزینه نان خانوار از 328 هزار ریال در سال 1379 به سه میلیون و 915 هزار ریال در سال 1392 بالغ شده است.

این افزایش به ویژه از سال 1389 با شروع اجرای «قانون هدفمندی یارانه ها» شیب بیشتری یافت - آمارهای غیررسمی نشان می دهد به طور متوسط خانوارهای شهری حدود 40 درصد و خانوارهای روستایی 60 درصد کالری مصرفی روزانه خود را از انواع نان به دست می آورند که با تصمیمات دولت در این زمینه متأثر خواهند شد.

استدلال دولت مردان این است که پرداخت یارانه های عمومی به جهت اینکه تمامی اقشار جامعه (اعم از فقرا و ثروتمندان) از آن بهره می برند سبب ازبین رفتن منابع مالی بدون نیل به هدف ریشه کنی فقر می شود.

این موضوع با توجه به اینکه نان پس از حامل های انرژی بیشترین میزان یارانه پرداختی از سوی دولت را دارد، از آذرماه سال 1389 و با شروع قانون هدفمندی یارانه ها شکل جدی به خود گرفت.

افزایش قیمت هر کالا موجب کاهش رفاه مصرف کننده خواهد شد که در مورد نان بخش عمده این مصرف کنندگان از دهک های اول و دوم درآمدی هستند و این کالا در سبد غذایی آنان کالایی ضروری محسوب می شود.

معمولا دولت ها در چنین مواردی سیاست های حمایتی مختلفی را اعمال می کنند.

دولت دهم پس از افزایش قیمت نان تحت قانون فوق، مبلغ 50 هزار ریال را با عنوان یارانه نان به صورت نقدی در اختیار سرپرستان خانوارها قر