دیدگاه کزازی درباره کار هنری

در آفرینش هنری همه هستی و چیستی هنرمند در کار است ، اما به شیوه ای ناخواسته ، ناخودآگاهانه و هرگز هنرمند راستین سرشتین ، - نمی تواند دانست که روند و کارساز این آفرینش چگونه در وی به انجام می رسد.

این نویسنده و استاد زبان و ادبیات فارسی در گفت وگو با خبرنگار ادبیات ایسنا، در پاسخ به این که آفرینش ادبی و هنری به شخص وابسته است یا به جامعه و تحولات زمان و اساسا تحولات هنری و ادبی در جامعه از کجا نشات می گیرد، گفت: پاسخ من به این پرسش آن است که هر دو.

هم آفریننده ادبی و هم روزگار و جامعه در پدید آمدن دبستان ها (مکتب ها) و شیوه ها و دیدگاه های نو در ادب همبازند و در کار، زیرا که نویسندگان، سخنوران و کسانی که در زبان به آفرینش هنری دست می یازند می باید فرزند زمان خویش باشند و برآمده از ویژگی ها و هنجارها با بسترهایی که آن زمان را از زمان های دیگر جدا می دارد.

او در ادامه اظهار کرد: کارکرد زمان - جامعه در همین قلمرو می تواند بود، اما از سوی دیگر بسیارند کسانی که فرزندان زمان خویش اند، لیک هرگز چونان هنرمند، نویسنده و سخنور به آفرینش نمی پردازند و دست نمی یازند.

زیرا که مایه و توان آفرینندگی در آنان نیست.

از هزاران هزار تن تنها اندکی می توانند آفرینش گر باشند.