روضه فاطمی شیخ حسین انصاریان علی جان ببخش که دارم می روم+صوت

سر دختر پیامبر(ص) را به دامن گرفت، یَا زَهْرَاءُ یَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَی .

جواب نمی دهد، صدا کرد: زهرای من، علی هستم تو را صدا می زنم، - "، تنها چند روز از رحلت پیامبر اعظم(ص) نگذشته است که خانه نبوت مورد هجوم واقع می شود و تنها یادگار نبی میان در و دیوار می ماند، پهلویش می شکند و فرزندش کشته می شود اما علی(ع) تنها به خاطر باقی ماندن دین خدا صبر می کند، اما اکنون باید مصیبت شهادت دختر پیامبر(ص)، همسرش و مادر فرزندانش را تحمل کند، چه لحظات سختی که بر مولا علی(ع) گذشت.

استاد شیخ حسین انصاریان درباره حالات و احوالات خاندان نبوت هنگام شهادت حضرت زهرا(س) این گونه روضه می خوانند: وقتی آمدند به مسجد و به علی(ع) خبر دادند که زودتر بیا، معلوم نیست که زهرا(س) را زنده ببینی، با چه عجله ای به خانه آمد، وقتی در اتاق را باز کرد، دید این چهار تا بچه بی مادر سر بر روی پیکر زهرا گذاشته اند، آمد زیر بغل دانه دانه این بچه ها را گرفت و از روی پیکر زهرا(س) برداشت.

بعد سر دختر پیامبر(ص) را به دامن گرفت، یَا زَهْرَاءُ یَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَی یَا بِنْتَ مَنْ حَمَلَ الزَّکَاهَ فِی طَرَفِ رِدَائِهِ.