محمدرضا سنگری در گفت وگوی تفصیلی با فارس/1 همه قبیله من عالمان دین بودند/ از کودکی طعم فقر را چشیدم/ از نفسِ دانیالِ نبی(ع) قادر به تعبیر خواب هستم

پدربزرگم اهل منبر بوده است.

در آخر عمرش هم نابینا می شود.

او بیشتر از نهج البلاغه و سخنان حضرت علی(ع) بر منبر سخن می گفته است.

پدرم هم تحت تاثیر چنین فضایی تا مدت ها روضه می خوانده و منبر می ‎رفته است.

- " حسین قرایی؛ دکتر محمدرضا سنگری، شاعر و پژوهش گر شعر آیینی و عاشورایی، فردا در قالب سومین برنامه از سلسله برنامه های عصر هنر انقلاب مورد تجلیل قرار می گیرد.

به همین مناسبت به گفت وگو با وی نشستیم.

مشروح این گفت وگو در دو قسمت منتشر می شود که بخش نخست آن به شرح ذیل است: به تعبیر قیصر امین پور از اولین نفس گریه هایی که در این دنیا زدید یا اولین هق هق ها و تصاویری که از دوره ی کودکی در ذهنتان ثبت شده است، برایمان بگویید.

پرداختن به نخستین تصاویری که شخص از خودش دارد، یعنی خودش حس و درک کرده بسیار دشوار است و بازگشتن به آن دور دست ها و یافتن نخستین تصاویر از بایگانی ذهن کاری بس سخت و دشوار است.

اولین تصویری که بنده از خودم دارم و یادم می آید، در شوش دانیال است.

من در حرم حضرت دانیال نبی(ع) به دنیا آمدم.

پدر من معلم بود و مدتی به عنوان یک ماموریت، مسئولیت آموزش و پرورش شوش آن روزگار را که در حد یک قریه یا روستا بوده است به او می سپارند.