کدام امید و کدام خواننده؟!

وقتی در جامعه کسی کتاب نمی خرد و کسی نسبت به خواندن آن احساس نیاز نمی کند و هر آن چه تألیف و ترجمه می شود به روش های مختلف در جامعه پس زده می شود، - نوشتن کار غیرمنطقی ای است.

فرزاد امامی در گفت وگو با خبرنگار ادبیات و نشر ایسنا، اظهار کرد: شرایطی در جامعه به وجود آمده است که نه دانشجو کتاب می خواند و نه استاد.

حتی اگر استادی هم بخواهد در رشته خود کار کند به ارائه جزوه ها بسنده می کند و دانشجو را از خواندن بیش تر معاف.

او افزود: در چنین شرایطی بادمجان فروختن به صرفه تر است تا سال ها و ساعت ها روی کتاب خم شدن و تألیف و ترجمه کردن، چون آن ها که می فهمند با تنگ نظری شان مانع از آن شده و می شوند که چنین آثاری راهی بازار شود و آنان که نمی فهمند همچنان نیازی به دانستن حس نمی کنند و از نادانی خود خرسند ند.

این پژوهشگر تأکید کرد: این جا صحبت از نان است.

من کتاب مهندس و زیباشناسی را که کتابی تألیفی ترجمه یی بود، در دست نگارش داشتم، اما مدت هاست که کار نگارش و ترجمه آن را کنار گذاشتم.

برای چه کسی بنویسم و برای چه؟ فرزاد امامی گفت: در شرایطی که رنج نوشتن رنج طاقت فرسایی است و من به عنوان یک پژوهشگر باید از همه شادی ها و لحظات زندگی ام بگذرم تا چیزی را بنویسم که می دانم کسی نسبت به آن اقبالی نشان نمی دهد مگر ابله باشم که دست به قلم ببرم! مگر خرید و�