رنگی مخصوص قبای عباس (ع)

یک پژوهشگر هنر معتقد است، نقاشی های مذهبی به عنوان زیرمجموعه ای از نقاشی قهوه خانه ای، با ویژگی های خیال پردازی، پرهیز از طبیعت سازی و رئال و حفظ امانت در روایات، - به بخش مهمی از خاطرات تصویری مردم کوچه و بازار تبدیل شدند و یک مکتب مهم را در نقاشی ایرانی به وجود آوردند.

هادی سیف در گفت وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، درباره ی نقاشی های مذهبی که در روزهای سوگواری محرم و صفر توسط نقالان برای مردم کوچه و بازار روایت می شدند، اظهار کرد: نقاشی خیالی ساز که بعدها توسط کریم امامی به نقاشی قهوه خانه ای شهره شد، در عرصه روایات مذهبی، بویژه عاشورا و مصیبت کربلا هیچ تفاوتی با سایر عرصه های نظم و نثر فارسی با موضوعات آداب و رسوم و آیین ها ندارد، تنها تفاوت این نقاشی ها این است که نقاش در پرده های مذهبی، هنرش و دلش را توأمان به یاری می طلبد و اعتقادات آن ها سبب می شود شکوه و جلال نقاشی و اجرای ذوق و استعدادشان دوچندان شود.

او بیان کرد: یکی از اصول این نوع نقاشی ها جدا از رعایت قانون و قاعده خیالی سازی، تلاش هنرمندان برای امانت داری حفظ روایات در به تصویر کشیدن آن ها بود.

همین امانت داری باعث شد نقاشی خیالی سازی دچار دخل و تصرفاتی نشود که آن ها را از واقعیت دور کند.