فراهم سازی زمینه مشارکت جوانان در امور کشور

ما امروزه کمترین نقش را در مسائل گوناگون برای جوانان قائل هستیم.

به عنوان مثال، در تصمیم گیری های کشور نقش خاصی ندارند و ما هم برای حل مشکلات آنها فعالیت مفیدی را انجام نمی دهیم.

- بخشی از نخبگان بر این باورند که جوانی یعنی نگرانی اجتماعی .

برهمین اساس، مجموعه نیازها، مطالبات و خواسته های جوانان را به عنوان بحران های جامعه تفسیر می کنند و وظیفه اصلی دولت و حتی سازمان های متولی امور جوانان را به حل و پاسخگویی برای این بحران ها محدود می کنند.

در این مسیر استفاده از ابزارهای انتظامی و حتی قضایی را برای کنترل و مدیریت این بحران ها، نه تنها مجاز می شمارند بلکه، تشویق نیز می کنند.

در سوی دیگر، بخشی از دست اندرکاران باور دیگری دارند.

آنان جوانی را فرصت و سرمایه اجتماعی می پندارند.

با این نگرش، نیازها و خواسته های مشروع جوانان را طبیعی می انگارند و وظیفه دولت ها را به رسمیت شناختن حقوق و نیازهای طبیعی جوانان قلمداد می کنند و نه تنها جوانان را مشکل نمی دانند بلکه آنها را راه حل مشکل جامعه می پندارند.

در نتیجه از جوانان برای پاسخگویی به نیازهای آنان مدد می جویند و هرگونه برخورد آمرانه را با آنها مردود و نقش دولت ها را به مثابه نقش یک راهنما، تسهیل کننده تعبیر می کنند.