مردم و سیاست خارجی در خاورمیانه؛ �مقاومت� مردمی، �سازش� سلطنتی!

اگرچه گروه ها و احزاب سیاسی متعددی در منطقه حضور دارند که �سازش� و همراهی با سیاست های آمریکا را پذیرفته اند اما نبود فرایندهای دموکراتیک در کشورهای عربی و به خصوص کشورهای حاشیه خلیج فارس، - نسبت دموکراسی و مشی سیاست خارجی در خاورمیانه، یکی از مواردی است که محل تامل بسیار است.

آیا میان این دو می توان ربطی منطقی یافت؟ به نظر بررسی دو جهت گیری کلان در عرصه سیاست خارجی کشورهای این منطقه یعنی سازش و مقاومت در کنار الگوهای حکومتی موجود می تواند پاسخ به این سوال را مشخص سازد.

البته در این میان، روحیات مردم عرب مسلمان منطقه نیز یک مورد مهم است که در تحلیل اثرگذار خواهد بود.

سازش و حکومت های سلطنتی یکی از مواردی که همواره در مطالعات کارشناسان غربی به آن اشاره می شود، روحیه ضدآمریکایی و ضداستکباری و در معنایی وسیع تر، روحیه ضد غربی در میان جوانان عرب است.

برخلاف طبقه متوسط جدید در این کشورها و به خصوص کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس که اگر چه دل در گروی حکومت های سلطنتی نداشته و عمدتا منتقد دولت اما با روحیات غرب گرایانه هستند، این جوانان و به طور عمده طبقه غیرمرفه در حوزه خارجی رویکردی متفاوت با مشی حکومت های خود دارند.

هرچند این رویکرد بر اثر تلاش های جبهه رسانه ای غربی و عربی تا حدی کاهش هم یافته باشد اما مشی ضدآمریکایی جوانان هم �