دلالی عاطفه زیر پوست بیمارستان های شهر!

اینجا یکی از بیمارستان های زنان و زایمان در تهران است .

جایی که هم چهره های مغموم و نگران فراوان است هم چهره های شاد و سرشار از انتظار و امید به آینده.

از در که وارد بیمارستان می شوی هم نگاه های پر حسرت به مادرانی که جنین خود را در بطن حمل می کنند و پیداست ظاهر آنها تغییر زیادی زیاد دیده می شود و هم نگاه های غرق در شادی از فهمیدن جنسیت فرزند .

هم دست های پر مهر پدر های منتظر که به همسر خود برای راحت بلند و کوتاه شدن کمک می کنند دیده می شود و هم دست های از هم دور افتاده زوج های جوانی که به خاطر درد فرزنددار نشدن جدا مانده است.

در این میان اما نگاه هایی که در عطش داشتن یک فرزند می سوزند و چشم به دست های توانمند پزشکان و پیشرفت علم دوخته اند ، بیشتر جلب توجه می کند .

نگاه های پر سوز گداز و دست هایی که آماده اند بر هر ریسمانی چنگ بزنند تا کودکی آنها را پدر و مادر خطاب کند.

20 درصد خانواده ها، فرزنددار نمی شوندبر اساس آمار وزارت بهداشت، تقریبا از میان هر 5 زوج یکی نابارور است و این عمق فاجعه را به نمایش می گذارد.

روش های مختلفی برای درمان ناباروری وجود دارد از استفاده از قرص ها و داروهای خاص تا کاهش وزن و جراحی های کوچک و بزرگی که روی زنان و مردان صورت می گیرد تا بتواند رحم بانوان در انتظار مادر شدن را بارور کند.