در پیشواز محرم ای ماه خونین قدومت گرامی باد

تقویم دل ما هیچ ماهی به سرخی تو ندارد، ای ماه خونین قدومت گرامی باد.

- " از کوهبنان، در سرزمین گرم کربلا بود که آسمان سایه چادر سیاه رنگ خود را بر زمین پراکنده کرد؛ زمین بغض خود را فرو می خورد و آفتاب سوزناک گونه های سرخ طفلان را نوازش می دهد، زمین با گرمی خود پاهای برهنه آن ها را بوسه می زند.

لب های آن ها از شدت تشنگی مثل کویری خشک شده و منتظر قطره ای باران بود، عمو دیگر طاقت شنیدن آه و ناله طفلان برادر را نداشت و تنهایی و غربت اطرافش را گرفته بود، اشک در چشمانش حلقه بسته بود، دستان پر مهرش را بر سر طفلان برادر کشید و دل خورشیدی آن ها را با امید آوردن آب روشنی بخشید، مشک به دست گرفت به صحرای عطش رفت.

ای امید لشکر عشق، ای که نامت تا جهان باقی است، چون ماه در آسمان می درخشد، ای کسی که فرات خود را به کویر لبان خشکیده ات رساند و هنوز از لبانت شرمنده است تا پای فرات رفتی، اما تجسم مظلومیت طفلان برادر و جوانمردی ات اجازه خوردن یک قطره آب را هم به تو نمی داد.

فرات جریان پیدا کرده بود تا موج مردانگی ات را تفسیر کند، لحظه ای بعد در زیر تیر و شمشیر طاغوتیان وجودت قطعه قطعه شد.

دستان پر مهرت تو را رها کردند و خاک های سرخ را در بر گرفتند و زمین دامن خاکی اش را پهن کرده و خود را برای در آغوش گرفتن تو آماده کرده بود، تیرها جای جای بدنت را محاصره �