مجازات یا بازپروری؟!

در دوره قدیم و قبل از رواج یافتن تفکر علمی، ناهنجاری امری ذاتی و سرشتی تلقی می شد و متفکران قدیم معتقد بودند.

- گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو ؛ در دوره قدیم و قبل از رواج یافتن تفکر علمی، ناهنجاری امری ذاتی و سرشتی تلقی می شد و متفکران قدیم معتقد بودند افراد همانطور که خصوصیت جسمانی مثل رنگ، مو، چشم و .

را از والدین خود به ارث می برند به همان ترتیب رفتارهای خود را نیز از والدین دریافت می کند، به نظر آنها افراد یا ذاتاً نیکو سیرت هستند و یا بد سیرت و این سرشت و ذات هم امری طبیعی است و از هنگام تولد شکل گرفته است، لذا افرادی که ذاتاً بد سیرت هستند، کجرو و منحرف باقی می مانند، زیرا طبیعت و دست تقدیر، آنها را چنین آفریده و کاری هم از دست بندگان ساخته نیست.

این تفکر سنتی با آغاز مطالعات عملی و بررسی های گوناگون در زمینه بزهکاری ازبین رفت وتبیین های متعددی از جانب بسیاری از صاحب نظران در مورد بزهکاری ارائه گردید و از اوایل قرن بیستم مسئله ای بزهکاری و شناخت شخصیت منحرفان به منظور اصلاح و پیشگیری آنان بیش از پیش مورد بحث و بررسی قرار گرفت و به ویژه در این رابطه، روانشناسی و روانکاری هم توسعه یافته بود و می شد از یافته های دانش های مذکور، اطلاعات قابل استفاده و مفیدی برای شناخت منحرفان و اصلاح و پیشگیری آنان بدست آورد.