رفوگری، هنری ارزشمند اما نیمه جان و فراموش شده...

رفوگری و مرمت فرش، هنری ارزشمند، ماندگار اما نیمه جان و فراموش شده است که قدمتی به بلندای تولید فرش در جهان دارد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه قم، رفوگری و مرمت فرش همگام با هنر فرش بافی به وجود آمد که این هنر توانست با مرمت فرش های آسیب دیده، جانی تازه به هنر ایرانی در فرش بافی بدهد و قطعا با توجه به مرمت فرش و حفظ ارزش آن، فعالیتی اقتصادی و مقرون به صرفه نیز است.

فرش دستباف با توجه به ارزش صنعتی و هنری خود در معرض آسیب های فراوانی همچون پوسیدگی، رطوبت و بید زدگی، پارگی و سوختگی قرار می گیرد، از این رو هنر رفوکاران به میدان آمده و ارزش و اعتبار فرش را احیاء می کند.

هنر مرمت و رفوگری فرش در ایران، عمدتا در استان هایی که کارگاه های فعال قالی بافی یا سابقه ای دیرینه در هنر فرش بافی دارند، دیده می شود، از این رو می توان این هنر ارزشمند را در استان های کاشان، اصفهان، تبریز، کرمان،یزد و قم و.

یافت.

رفوگران و مرمت کاران فرش با دستان هنرمند خود و با بهره گیری از قلاب، درفش، قیچی، سوزن و نخ های ویژه در چارچوب های طراحی شده، پوسیدگی ها و پارگی ها را مرمت می کنند، به گونه ای که به سختی می توان بخش های رفوکاری شده را پیدا کرد.