وقتی درد نان نقش هنر را کمرنگ می کند جان هایی که پشت دار قالی فرسوده می شوند

به دلیل رکود فرش وضعیت قالیبافان خیلی مطلوب نیست و با توجه به این که ثبات اقتصادی در بازار وجود ندارد مشکلاتی به وجود آمده است.

- " از قم، عینک ته استکانیش را بر روی صورت تکانی می دهد و با انگشت اشاره آن را بالا و پایین می کند و آهی می کشد و دوباره مشغول کار می شود.

به سختی می بیند، اما  تند تند ریشه می زند، رنگ ها را یکی پس از دیگری در کنار هم قرار می دهد، انگار نقشه را حفظ است، دقیق و مرتب با قلاب ریشه را می گیرد و ابریشم را با آن ترفندی که بلد است دورش می پیچد و طولی نمی کشد که به قول خودش یک رج تمام می شود.

فلاسک چای کنار دستش و لیوان بزرگی که تقریباً هر یک ساعت یک بار پر و خالی می شود و چاشنی کار قالیبافی که چهره ای شکسته دارد و موهای جو گندمی اش نشان می دهد که حدودا 50 ساله است ولی اندام لاغرش باعث می شود سرعت عمل زیادی داشته باشد و سن و سالش را هم کمتر نشان دهد.

به گفته خودش از سن کودکی یعنی قبل از مدرسه کار قالیبافی را شروع کرده و تاکنون هم هیچ شغل دیگری نداشته و بیش 40 سال است که تار و پود می بافد و از این راه نان در می آورد تا زن و بچه اش بتوانند راحت زندگی کنند.

چهار فرزند دارد، آنها هم پابه پای پدر مشغولند دو دختر و دو پسر که برای خود قالی جداگانه دارند و پدرشان می گوید که اینطوری بهتر می توانند به کار مسلط شوند و به طور مستقل کس