آنها منتظر میهمان هستند

بخش زنان آسایشگاه خیریه کهریزک شلوغ و پرجنب و جوش است پرستارها می آیند و می روند ملحفه ها را عوض می کنند زمین را تمیز می کنند؛ اما مادران پیر درمیان این همه جنب و جوش آرام و بی صدا زندگی می کنند.

- .

گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو ؛ صبح یک روز گرم تیر ماهی میهمان مهربانی هایشان می شوی تا شاید بتوانی با حضور گرمت مرهمی باشی بر زخم تنهایی هایشان.

همان زخم ناسوری که سالهاست روی تن شان سنگینی می کند و چشمهایشان را همیشه به آمدن میهمانان جدید منتظر نگه می دارد.

بخش زنان آسایشگاه خیریه کهریزک شلوغ و پرجنب و جوش است؛ پرستارها می آیند و می روند ملحفه ها را عوض می کنند؛ زمین را تمیز می کنند؛ بین مادران پیر میوه پخش می کنند؛ خلاصه از صبح تا شب مشغول اند.

مادران پیر اما درمیان این همه جنب و جوش آرام بی صدا زندگی می کنند.

با دیدن میهمان تازه وارد انگار تازه سر درد دلهایشان باز می شود.

برایت از زندگی، دنیای بی وفا و فرزندان خوبشان می گویند.

زهرا بانوی مهربانی است که با لبخند پذیرای حضورت می شود.

جعبه شیرینی را که به طرفش می گیری با مهربانی برمی دارد و می گوید: دخترم من دیابت دارم،نمی توانم زیاد شیرینی بخورم ولی نمی خواستم دستت را پس بزنم.