مادران تنها، نوزادان بیمار

اگر مادر بودن را تجربه نکرده اید احتمالا در اطرافیانتان مادرانی در دوره نقاهت پس از زایمان را دیده اید و از مشکلات روحی و جسمی این دوره تا حدودی باخبرید.

به گزارش جام جم، از قدیم در باور های سنتی دوره بهبودی پس از زایمان را دوره ای چهل روزه دانسته اند و در تمام فرهنگ ها و جوامع مختلف برای مراقبت از مادران در این مقطع قواعد و رسوم خاصی در نظر گرفته اند.

از نظر علمی نیز دوره نقاهت پس از زایمان، زمانی طولانی است که در آن مادر نیاز به مراقبت های ویژه ای دارد تا روان و جسمش بهبود یابد.

با این تفاسیر تصور کنید مادری پس از سپری کردن دوران سخت بارداری و دست و پنجه نرم کردن با دردها، مشکلات و مصایب زایمان، مجبور به مراقبت از نوزاد چند روزه اش شود که به دلیلی در بیمارستان بستری شده است و علاوه بر این، نگرانی و دلهره برای فرزند ناخوش احوالی را که در محیط و شرایط نه چندان مطلوب بیمارستان به سر می برد هم، باید تحمل کند.

تمام این دلایل دست به دست هم داده اند که یکی از تلخ ترین خاطرات این مادران رقم بخورد.

شاید بپرسید با وجود مراقبت های پزشکی و پرستاری در محیط های درمانی چه لزومی به حضور مادران است؟ برای پاسخ باید گفت، طبق تحقیقات پژوهشگران، تغذیه نوزادان از شیر مادر و در آغوش گرفتن آنها از سوی والدین در بهبود و رشد هر چه سریع تر نوزادان بیما