با سعدی در گلستان / باب اول حکایت بیست و یکم ؛ هر که با پولاد بازو، پنجه کرد / ساعدِ مسکینِ خود را رنجه کرد (+صدای)

مردم آزاری را حکایت کنند که سنگی بر سر صالحی زد.

درویش را مجالِ انتقام نبود.

سنگ را نگاه همی داشت تا زمانی که مَلِک را بر آن لشکری خشم آمد و در چاه کرد.

- با سعدی در گلستان / باب اول حکایت بیست و یکم ؛ هر که با پولاد بازو، پنجه کرد / ساعدِ مسکینِ خود را رنجه کرد (+صدای) مردم آزاری را حکایت کنند که سنگی بر سر صالحی زد.

درویش را مجالِ انتقام نبود.

سنگ را نگاه همی داشت تا زمانی که مَلِک را بر آن لشکری خشم آمد و در چاه کرد.

عصر ایران ــ مردم آزاری را حکایت کنند که سنگی بر سر صالحی زد.

درویش را مجالِ انتقام نبود.

سنگ را نگاه همی داشت تا زمانی که مَلِک را بر آن لشکری خشم آمد و در چاه کرد.

درویش اندر آمد و سنگ در سرش کوفت.

گفتا: تو کیستی و مرا این سنگ چرا زدی؟ گفت: من فلانم و این همان سنگ است که در فلان تاریخ بر سر من زدی.

گفت: چندین روزگار کجا بودی؟ گفت: از جاهت اندیشه همی کردم.

اکنون که در چاهت دیدم، فرصت غنیمت دانستم.

این حکایت را با خوانش مهرداد خدیر بشنوید