تنهاترین پرنده ایران

پرندگان نقش انکارناپذیری در زیست بوم های تالابی دارند.

به عبارتی پرندگان آبزی بخشی مهم از زنجیره های غذایی بوده و نقش موثری در پایداری تالاب دارند.

این پرندگان به دلیل تغذیه از حشرات و لاروها می توانند موجب تعادل طبیعت و کاهش خسارات زراعی و همچنین باعث حاصلخیزی اراضی از لحاظ کشاورزی شوند.

هم اکنون یکی از شاخص های مهم مطلوب بودن سلامت زیستگاه های تالابی، حضور پرندگان مهاجر است.

مطمئنا وجود یا نبود یک قطعه پرنده، تاثیر چندانی روی وضع یک زیست بوم تالابی ایجاد نمی کند؛ ولی نکته مهم در پرندگانی مانند درنای سیبری (Siberian Crane: (Grus leucogeranusبحث انقراض است؛ اصولا انقراض یک پدیده تاسف بار است، زیرا یک موجود بی همتا که از نظر زیستی هویت ژنتیکی منحصربه فردی دارد و هیچ گاه نمی تواند دوباره خلق شود، از بین می رود.

انقراض یک گونه به معنی نابودی بخشی از زیست بوم است که ما در آن زندگی می کنیم.

در باور ایرانی ها، دیدن دسته های منظم درنای سیبری در آسمان، همیشه خبر از فرا رسیدن فصل سرد می دهد.

درنای سیبری صفاتی برجسته و توانایی بی نظیری بین پرندگان دارد ولی بیش از دیگر پرندگان در خطر انقراض قرار گرفته است.

در حال حاضر این پرنده به عنوان گونه پرچم در میان پرندگان مهاجر آبزی شناخته می شود.