یک دنیا فاصله طبقاتی زیر آسمان همین شهر

می گویند بالاخره این طوری است دیگر، بالا و پایین دارد و اقتضای روزگار است.

یکی هنوز یارانه نقدی را واریز نکرده اند مقابل عابر بانک صف می کشد، اما دیگری نگران است مبادا شلواری که پایش کرده از مد افتاده باشد و دوستانش او را هو کنند! یکی مدت هاست در حسرت یک وعده غذای گرم به سر می برد و از سر گرسنگی فکر و خیال از سرش پریده ولی آن یکی نگران از تغذیه گربه خانگی اش خواب و خوراک ندارد! یکی از وقتی یادش می آید لباس های کهنه برادر بزرگ ترش را پوشیده است، برای گم کردن مدادش یک کتک سیر از پدرش خورده است، در سرما و گرما لای در اتوبوس گیر کرده و هیچ وقت هم از آمدن نوروز خوش حال نشده است، اما آن یکی در همه این لحظات.

همه این آدم ها زیر آسمان همین شهر و در همسایگی یکدیگر زندگی می کنند، یکی با شکمی پر و دیگری با دلی پر! آن هایی که دل شان پر است تا کنون بارها و بارها مهمان رسانه های مختلف شده اند و تا توانسته اند به اندازه بُرش آن رسانه فریاد برآورده اند و خودشان را خالی کرده اند حالا این که گوش های شنوا چقدر به دادشان رسیده اند بحث دیگری است، اما ما در این گزارش به زندگی جماعتی سرک کشیده ایم که همیشه آن ها را مرفه بی درد خوانده ایم.

این دو گروه از جوانان تنها پشت چراغ قرمز به یکدیگر نزدیک می شوند،