آبادان در آتش /خاطره ای از اعظم نامداری پور

دیدم خیلی از پرستاران در تلاش هستند که مرخصی بگیرند و شهر را ترک کنند چون بیمارستان درست در کنار پالایشگاه آبادان قرار داشت.

به گزارش سرویس فرهنگ حماسه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) اعظم نامداری پور از جمله پرستار دوران دفاع مقدس محسوب می شود.

وی در خاطره ای می گوید: چند روز قبل از آغاز جنگ به همراه خانواده ام به زیارت امام رضا(ع) رفته بودیم.

شبی که قرار بود فردایش به آبادان برگردیم،خواب دیدم که در بیمارستان در یک بخش بزرگی هستم و تمام مریض ها،برخلاف همیشه نظامی هستند.

از خواب که بیدار شدم، دائم از خود می پرسیدم چرا تمام مریض ها نظامی بودند.

درآبادان ساعت هفت صبح اول مهرماه سال 59 بود که همراه خانواده به آبادان رسیدیم و دیدیم که شهر یک حالت خاصی دارد.

همه بار بسته اند و دارند از شهر خارج می شوند.

سوال کردیم چرا همه دارند از شهر بیرون می روند؟ گفتند: عراق حمله کرده و هر لحظه امکان دارد که داخل شهر آبادان شود.

به همین خاطر، مردم در حال ترک شهر هستند.

بعد به ما هم گفتند که سریع برگردید چون شهر امنیت ندارد.

اما خانواده من گفتند: ما شهر را ترک نمی کنیم.

می مانیم و مقاومت می کنیم.

بمباران اداره آموزش و پرورش من که پرستار بیمارستان شرکت نفت بودم بلافاصله به بیمارستان رفتم تا ببینم آنجا چه خبر است.