مدلی یکپارچه برای تصمیم یاری بهینه گرا و تصمیم گیری قاعده پایه در محیط هیبریدی

محققان دانشگاه علم و صنعت ایران موفق به ارائه مدلی یکپارچه برای تصمیم یاری بهینه گرا و تصمیم گیری قاعده پایه در محیط امکانی و احتمالی یگانه و هیبریدی شدند.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، امیر یوسفلی، دانشجوی دوره دکتری دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت ایران که در رساله دکتری خود به راهنمایی دکتر مهدی غضنفری و مشاوره دکتر سید جعفر سجادی و دکتر کامران شهانقی موفق به این مهم شده، آورده است: بخش زیادی از مسائل دنیای واقعی مانند مسائل برنامه­ ریزی، زمانبندی، مکانیابی، حمل ونقل، مالی، ارزیابی­ های اقتصادی، تخصیص و غیره، در فضای غیر قطعی اتفاق می­ افتند.

نوع مساله و مهمتر از آن فضای تصمیم گیری و نوع اطلاعات موجود در ارتباط با مساله، نوع عدم قطعیتی را که با آن مواجه هستیم مشخص می­ کنند.

وجود داده­ های تاریخی و آماری، امکان استفاده از ابزارهای آماری را فراهم می­ آورد، در حالی که دانش خبرگان بهتر است توسط منطق فازی و پیمانه­ های آن فرموله شود.

به طور کلی می­ توان ادعا کرد که تصمیم­ گیری در فضای غیرقطعی به مراتب سخت­ تر از تصمیم­ گیری در فضای قطعی است و ابعاد مساله هنگام دخیل کردن عدم قطعیت شدیداً بزرگتر از ابعاد مساله در حالت قطعی خواهد بود.