پشت پرده ی دادگاه نمایشی «ایران تریبونال» چیست؟

پدیده ای مانند سازمان مجاهدین و 15 هزار کشته ای که منافقین از ایران گرفته اند ( تا سال 67 ) در هر کشوری رخ داده بود به طور قطع مقام های آن کشور تمام افراد منصوب به آن سازمان را بدون محاکمه محکوم به اعدام می نمودند، - بهانه ای که باعث شد این وجیزه نوشته شود، سالگرد فتوایی است که امام خمینی در مورد زندانیان و دستگیرشدگان منافقین(سازمان مجاهدین خلق سابق) صادر کرد که به حق می توان نام آن را فتوای نجات بخش نامید.

فتوایی که نتیجه ی آن درآمدن چشم فتنه ای به نام سازمان مجاهدین خلق بود.

در اینجا به دنبال تحلیل سیاسی این جریان نیستیم بلکه قرض آن است که چند ماهی است بقایای این سازمان معلوم الحال از نبود شناخت افکار بین المللی از سابقه ی این فرقه، نهایت سوء استفاده را کرده و در آخرین اقدام خود اقدام به برپایی دادگاهی به اصطلاح مردمی (= تئاتری سفارشی!) به نام ایران تریبونال نموده اند تا در آن به خیال خام خود ایران را به خاطر اعدام های سال 67 محکوم به نسل کشی نمایند.

اعدام های سال 67 از لحاظ حقوق داخلی و فقهی جای هیچ شبهه و سؤالی را باقی نگذاشته است ولیکن اثبات مشروعیت این اعدام ها از نگاه حقوق بین الملل محوری است که کمتر به آن پرداخته شده است.